Info:“Konuşma özgürlüğü, halk arasında uygulanmadığı sürece iyidir.” Baş solistleri Natalie Maines’in 2003’te Londra’daki bir konserinde sahnede söylediği, “Bilmenizi isteriz ki Amerika Birleşik Devletleri başkanının Teksaslı olmasından utanç duyuyoruz” cümlesi, kadınlardan kurulu dünyaca tanınmış country müziği grubu Dixie Chicks’in karşısına siyasi sataşmalar, ölüm tehditleri ve bu uyarıyı getirdi. Birkaç gün sonra da Amerika’nın Irak’ı işgali başladı. İki Oscar’lı yönetmen Barbara Kopple ile Cecilia Peck’in bu güçlü belgeseli, Chicks’in bu “olay”dan sonraki özel ve mesleki yaşamlarını siyasi sataşmalar, müzik, bebekler, yakın bağlar, ölüm tehditleri ve kahkahalar arasından geçerek izliyor.
http://www.imdb.com/title/tt0811136/
DIXIE CHICKS: KAPA ÇENENİ DE ŞARKI SÖYLE
DIXIE CHICKS: SHUT UP AND SING
Yönetmenler
Barbara Kopple & Cecilia Peck
Oyuncular
Natalie Maines, Martie Maguire, Emily Robison
ABD, 2006
35 mm / Renkli / 99’
İngilizce; altyazılı
----------------------------------------------------------------------------------------------
+Belgesel Film +Ingilizce Altyazı
+Belgesel Fragmanı
+Cover
+Video Klip+Altyazı (“Not ready to make nice” parçasının)
+mp3+lrc dosyası (“Not ready to make nice” parçasının)
+Info
DVDRip -English-Rapidshare
http://rapidshare.com/files/50525411/ayhan515-2006….part1.rar
http://rapidshare.com/files/50526668/ayhan515-2006….part2.rar
http://rapidshare.com/files/50528061/ayhan515-2006….part3.rar
http://rapidshare.com/files/50529484/ayhan515-2006….part4.rar
http://rapidshare.com/files/50530585/ayhan515-2006….part5.rar
http://rapidshare.com/files/50531661/ayhan515-2006….part6.rar
http://rapidshare.com/files/50532668/ayhan515-2006….part7.rar
http://rapidshare.com/files/50533459/ayhan515-2006….part8.rar
———————————–
Dixie Chicks: Shut Up & Sing Movie Trailer Fragman
http://www.youtube.com/watch?v=zZC5NJjwou0
——————————————————–
dixie chicks.. anti-bush,anti-bush..
“Shut up and Sing” bu sene festivalde seyrettiğim en keyifli filmdi. Bir belgesel olan bu film, yakın zamanda Amerika’da ünlü grup Dixie Chicks’in karşılaştığı bir dizi protesto ve boykotu anlatıyor.
Dixie Chicks 1989 da kurulmuş Texaslı bir grup. 90’lı yıllarda çeşitli eleman değişikleri sonunda şu andaki Natalie Maines, Emily Robison, Martie Maguire’dan (ki son ikisi kızkardeştir) oluşan kadrosuna kavuşmuş. Türkiye’de çok büyük bir hayran kitlesi olmasa da, grup özellikle Amerika’da ciddi başarılara sahip. Örneğin 13 tane “Grammy” ödülü almış, “Yılın albümü” dalında 3 defa aday olmuş ilk Country grubu. Bu sene de aday oldukları 5 dalda Grammy kazandılar.
Olaylar, Dixie Chicks’in 2003 yılındaki Londra konserinde solist Natalie Maines’in Başkan Bush ile ilgili söylediği bir cümle ile başlıyor: “Just so you know, we’re ashamed the President of the United States is from Texas”.
Bu cümle, Amerika’nın en başarılı gruplarından Dixie Chicks’i, tarihin en büyük boykotlarından birinin hedefi yapmaya yetiyor da artıyor bile. Amerika’da belli konular çok hassastır. Mesela John Lennon’ın çıkıp, “Beatles İsa’dan daha popülerdir”, demesi kariyerini sadece biraz sallarken, Michael Richards’ın (Seinfeld’den Kramer olarak hatırlayabilirsiniz) tek kişilik gösterisini sabote ediyorlar diye iki zenci izleyicisine “Nigger” demesi neredeyse kariyerini bitirebiliyor.
Filmde esas tartışmaya açılan “Freedom of Speech” kavramı. Konuşma, görüş bildirme özgürlüğü olarak türkçeye çevrilebilecek olan bu kavram o günden sonra çok ciddi olarak tartışılmaya başlanıyor. Boykot edenlerin tepkisi de şu cümleyle özetlenebilir:
“Freedom of speech is fine but by God you don’t do it outside of the country and you don’t do it in mass publicly”
Bu cümle bugün için aslında çok mantıksız görünmese de, 2003 yılında Bush’un halkın desteğini tam anlamıyla arkasına alıp Irak’a girdiği günlerde Amerikalılar için vatana ihanet gibi algılanmıştı. Aradan geçen yaklaşık 4 sene sonunda köprünün altından çok sular geçti; Irak’ta kitle imha silahları bulunamadı, başlangıçta söylenen, kısa sürede, az maliyetle, minimum can kayıpla Irak’tan çıkılacağı söylemleri boşa çıktı. Başkan Bush’a destek azaldı.
Eğer o günlerdeki olaylara kronolojik sırada bakarsak;
10 Martta Londra konseri sırasında “Travelin’ soldier” şarkısının girişinde Natalie o meşhur konuşmayı yapar:
“Just so you know, we’re on the good side with y’all. We do not want this war, this violence, and we’re ashamed that the President of the United States is from Texas”
Bir anda bu konuşma yayılır ve Amerika’daki hayranları tarafından duyulur arkasından boykot çağrıları başlar.
12 Martta gelen tepkilerden dolayı Natalie bir açıklama daha yapmak zorunda kalır:
“I feel the President is ignoring the opinions of many in the U.S. and alienating the rest of the world”
Eleştiriler azalmayınca 14 Mart’ta Natalie bir kez daha açıklama yapar:
“As a concerned American citizen, I apologize to President Bush because my remark was disrespectful. I feel that whoever holds that office should be treated with the utmost respect. We are currently in Europe and witnessing a huge anti-American sentiment as a result of the perceived rush to war. While war may remain a viable option, as a mother, I just want to see every possible alternative exhausted before children and American soldiers’ lives are lost. I love my country. I am a proud American.”
Bazı insanlar, bir geri adım gibi olan bu özür açıklamasından rahatsız olsa da, Dixie Chicks aleyhine çok ciddi bir boykot kampanyası başlar. Hatta bir gösteri sırasında hayranlarından Dixie Chicks CD’leri getirmeleri istenir ve bu CD’lerin buldozerle parçalanacağı söylenir. Ölüm tehditleri başlar.
2 Mayıs’da, Dixie Chicks “Traitors,” “Saddam’s Angels,” “Dixie Sluts”, “Proud Americans”, “Hero”, “Free Speech”, “Brave” gibi hem olumlu hem olumsuz bütün sloganları vücutlarına yazarak Entertainment Weekly dergisinin kapağına poz verirler.
Bu sırada Başkan Bush bu konu ile ilgili sorulan bir soruya şu cevabı verir:
“The Dixie Chicks are free to speak their mind. They can say what they want to say … They shouldn’t have their feelings hurt just because some people don’t want to buy their records when they speak out … Freedom is a two-way street … I … don’t really care what the Dixie Chicks said.”
Bu sıralarda “Top of the World” turnesi başlar. North Carolina konseri büyük protestolar altında iptal aşamasına kadar gelir, hatta ölüm tehditleri bile alırlar, ama yine de konser yapılır. Country Müzik Ödül töreninde “Entertainer of the Year” dalında adaylıkları açıklandığında salon tarafından yuhalanırlar. Sunucu Vince Gill onları savunarak, herkesin konuşma özgürlüğü olduğunu söyler. Ancak, ödül sağcı Bush destekçisi Toby Keith’e verilir. Filmin bu bölümü belki de en eğlenceli kısmı. Toby Keith bir konseri sırasında, Natalie’nin Saddam Hüseyin’le samimi bir pozunu gösteren photoshopta hazırlanmış bir fotoğrafı izleyicilere gösterir ve ardından söylediği bir şarkıyla Bush hakkında söyledikleri nedeniyle Dixie Chicks’e ateş püskürür. Dixie Chicks ise “Toby Keith gibiler country müziğini cahil gösteriyorlar” diye cevap verir ve bir konsere Natalie üzerinde “FUTK” yazılı bir t-shirtle çıkar. Anlamı nedir, diye soranlara “Friends United in Truth and Kindness” der. Tabii ki gerçek manasını sizin hayal gücünüze bırakıyorum.
……………………………………………….
Filmin bir diğer ilginç kısmı radyo istasyonlarının boykotlarıyla ilgili sahnelerdi. Bir DJ, “İstasyonda Dixie Chicks çalmamamız için öyle telefonlar alıyoruz ki, Dixie Chicks yerine Marilyn Manson bile çalsak bu kadar tepki almayız” der.
Zaman ilerledikçe azalan tepkiler ve yeni albüm çalışmaları filmin kalanını oluşturuyor. Hatırlanacağı gibi “Taking a Long Way Home” albümleri bu sene en iyi albüm kategorisinde Grammy kazanmıştı. Bu albümden “Not ready to make nice” ilk bakışta bir ayrılık şarkısı gibi görünse de aslında zamanında kendilerini boykot eden radyo istasyonlarına ve hayranlarına bir tepki şarkısı.
Forgive, sounds good
Forget, I’m not sure I could
They say time heals everything
But I’m still waiting…..
…………………………….
I’m not ready to make nice
I’m not ready to back down
I’m still mad as hell and
I don’t have time to go round and round and round
It’s too late to make it right
I probably wouldn’t if I could
‘Cause I’m mad as hell
Can’t bring myself to do what it is you think I should
Şarkının hikayesine gelince grup o günlere ait bir şarkı yazmayı çok istemesine rağmen bir türlü yazamaz. Ancak bir gün Dan Wilson’ın daha uzlaşmacı bir şarkı yazmaları yönündeki önerisini reddedip sonunda bir orta yol bulurlar ve “I’m not ready to make nice”ı yazarlar. Natalie şarkının adeta bir terapi gibi geldiğini, şarkıyı yazdıktan sonra tam huzura kavuştuğunu ve hayatına devam ettiğini söyler.
……………………………….
En çok hoşuma giden kısım da bu karmaşa içerisinde Dixie Chicks’in kendi aralarında hiç bir zaman fikir ayrılığına düşmeden bu zor sınavdan başarıyla ve hatta daha güçlü bir şekilde çıkması. Olayı çok başarılı bir pazarlama savaşına dönüştürüp bu işten karlı çıkmaları. “Country istasyonları reddediyorsa biz de country yapmaz türümüzü rock’a kaydırarak değişik bir kitleye hitap ederiz” diye bir karar almaları aslında çok riskli ama başarılı bir karar. Bu başarıda en büyük etken hiç bir zaman birbirlerinden kopmamaları haricinde menajerleri Simon Renshaw. Doğru zamanda doğru hamlelerle Dixie Chicks’i bu savaştan başarıyla çıkarıyor.
Dixie Chicks artık belki CMT ödüllerinde bir ödül kazanamıyor ama çok daha prestijli bir ödül töreninden ,Grammy’den, 5 ödülle çıkıyor ve yeni bir hayran kitlesine sahip. Örneğin, ben baştan sona değil bir county albümü bir county şarkısı bile dinlememişken “Taking a long way home” albümünü çok seviyorum. Albümü dinlemenizi ve hatta bulabilirseniz önce “Shut up and Sing” filmini seyredip sonra dinlemenizi öneririm.
Mehmet Gulercan
No comments:
Post a Comment